Aby zobrazować własne uczucia dzieci, za pomocą znanych symboli pogodowych, narysowały słoiki ze swoją „wewnętrzną pogodą”. W większości dzieci przed lekcją były w dobrych humorach.

Na początku zajęć dzieci wysłuchały tekstu o tygrysku, który cały czas narzekał i chciał znaleźć się w dżungli, ale gdy tam dotarł, był przerażony i pragnął znów wrócić do swoich znajomych maskotek.

Rozmawialiśmy o emocjach tygryska. Następnie uczniowie słuchali odgłosów, o różnym charakterze, barwie i natężeniu dźwięku. Były wśród nich odgłosy zarówno przyjemne dla ucha, jak i nieznane, niepokojące. Dzieci relacjonowały, jakie emocje towarzyszyły im podczas słuchania nagrania.

Uczniowie narysowali miłego i sympatycznego „Emocjacza” wg słownego opisu.

Kolejnym etapem były relaksacyjne ćwiczenia ruchowe. Dzieci mogły trochę potańczyć w takt muzyki klasycznej Mozart Symphony NO. 40 in G Minor.

Następne zadanie to eksperyment wykazujący... udzielanie się ziewania innym. Polegał ona na tym, że wcześniej umówiona dziewczynka zaczęła głośno ziewać i przeciągać się. To zachowanie udzieliło się również kilku innym dzieciom. Badania dowodzą, że ziewanie połączone jest z empatią (jest jednym ze składników inteligencji emocjonalnej). Naukowcy przeprowadzili testy i wykazali, że ludzie, mający wyższy poziom empatii, częściej ziewają.

Kolejnym elementem lekcji o empatii, było przygotowanie „słoika wdzięczności”. Dzieci wkładały do niego karteczki, na których zapisywały za co są wdzięczne innej osobie, nauczycielom, rodzicom…   

  

Bardzo ciekawe były „empatyczne okulary”. Uczniowie wycięli okulary i wyobrazili sobie, że noszą okulary kogoś innego. Wszyscy zastanawiali się, jak inni widzą świat i sytuację w której się znajdują. Na okularach dzieci zapisały swoje spostrzeżenia i odczucia.

 Ostatnim elementem lekcji było „wejście w buty innego dziecka”. Dzieci mówiły jak należy się zachować gdy:

- kolega zostanie popchnięty przez starszego ucznia;

- do klasy przychodzi nowy uczeń i jest bardzo zdenerwowany;

- koleżanka zaczęła nosić okulary korekcyjne, a ktoś inny zaczął się z niej wyśmiewać;

- komuś skradziono plecak i pieniądze. 

Zajęcia były zróżnicowanie i ciekawe, bardzo podobały się dzieciom. Mam też nadzieję, że przyczynią się do pobudzenia zachowań empatycznych moich uczniów w przyszłości.

Barbara Woźniak